بسم الله الرحمن الرحیم
ترجمه ی خطبه ی 183 حضرت علی (ع)
قرآن فرماندهی بازدارنده ، و ساکتی گویا ، و حجت خدا بر مخلوقات است . خداوند عمل کردن به قرآن را از بندگان گرفته ، و آنان را در گرو دستوراتش قرار داده است.
نورانیت قران را تمام ، و دین خود را به وسیله ی آن کامل فرمود ، و پیامبرش را هنگامی از جهان برد که از تبلیغ احکام قرآن فراغت یافته بود ،پس خدا را آنگونه بزرگ بشمارید که خود بیان داشته است .
خداوند چیزی از دینش را پنهان نکرده ، و آنچه مورد رضایت یا خشم او بوده وا نگذاشته ، جز آنکه نشانه های آشکار ، و آیتی استوار برای آن قرار داده است که به سوی آن دعوت یا پرهیز داده شوند ، پس خشنودی و خشم خدا در گذشته و حال یکسان است .
بدانید همانا خداوند از شما خشنود نمی شود به کاری که بر گذشتگان خشم گرفته ، و خشم نمی گیرد به کاری که بر گذشتگان خشنود بود . شما در راهی آشکار قدم بر می دارید . و سخن گذشتگان را تکرار می کنید ،خداوند نیازمندی های شما را کفایت کرده و به شکر گذاری وادارتان ساخت ، و یاد خویش را بر زبان های شما لازم شمرد.
